Lo malo

A veces simplemente tar solu ye lo malo.
La soledá ye quien a tapecer el sol.
Duel abondo, como'l mieu o l'angustia
del pasáu y el futuru; afuégate.
Y venció, camientes, esto ye lo malo, yá ta equí.
Entós vuelve'l sentíu y apigaces o escribes
una carta o comes un bocáu, faes cualquier cosa.
La soledá recula, yá nun yes el so esclavu.

Depués pienses: Lo malo vive dientro de mio mesmu.
Tar solu nun ye nada; en sin dolor nun faen falta los balsamos.
A fuxir, escondese nun poema, nun bar, co los amigos,
nun ye evitar lo malo.
L'altu estante onde, en busca de paz, colocasti lo malo rompió.
Rueda pel suelu. Síguete hasta'l final.