Presiéntote entrando a tientes...
y como nun quiero asustate,
cierro los güeyos y finxo siguir dormida,
mentes escucho la to respiración forciada...
Voi aldovinando'l percorríu de les tos manes,
de la que retires les sábanes
que me cubren de misteriu y de vergüenza.
Yá cási que controlo'l xirpíu
que provoquen les tos piernes allugándose a les mies.
Ye cuestión de tientos y d'años...
Como si fora un gatu,
fáigome con cuidáu a los tos espacios,
y calistriome del fogaxe qu'esborda la to piel
y que-y falta a la mía.
Tovía queden respingos ente nos...
No hay comentarios:
Publicar un comentario