Infancia

Agora que yá nun somos nenos
ye triste otra vuelta deprender
el mieu, el silenciu vieyu
y aquella zrezal onde esguilemos tantes veces.
Depués vinieron díes d'escuela,
del pupitre y la pizara. Tardes d'avientu
na efímera memoria d'aquellos años
cásique nunca primaveres.
Agora, nel portalón salobre d'esti branu,
canten al suañu les muyeres:
runxir amargu d'árbol triste,
figal torcida a la vera la casona.




Esther Prieto